maandag 24 december 2007

Sonic feestjes en muziekbingo

Eindelijk was het zover voor de tweede keer de jaarlijkse muziekbingo.

Met in mijn achterhoofd het vorige Sonicfeestje in de Melkweg waar ik inclusief hersenschudding van thuis kwam stapte ik met maat J. op de trein naar Alkmaar. Wat staat ons vandaag te wachten. Uit de verhalen van J. over vorig jaar begrijp ik dat de drankrekening hoger gaat zijn als die van het eten.

Aangekomen in een gezellig restaurantje in het Centrum van Alkmaar wordt ons gevraagd naar de drankvoorkeur, 'bier' klinkt er in koor en tot aan 21.00u, het tijdstip van aanvang van de muziekbingo worden we op receptionele (lees: westfriese bruiloften) wijze, van de nodige pintjes voorzien. Begeleid door kleine Mexicaanse hapjes weten we onze maagjes toch dusdanig te vullen met vast materiaal dat de avond nog wel een paar uurtjes door kan gaan.

Na een kleine honderd meten gelopen te hebben arriveren we, al in een licht jolige staat, in cafe Odeon, we halen een bingokaart en daar gaan we, de eerste ronde. Vergezeld door veel bier proberen we de artiesten en titels van nummers te achterhalen. Op zich niet heel erg nodig want na 10 seconden gehoord te hebben gonst het antwoord al door de tent. Tot zover het quiz gedeelte van de muziekquiz. Blijft erover: wachten tot je vijf oplossingen horizontaal of verticaal naast elkaar hebt. Na 10 nummers gehoord te hebben blijft mijn kaart angstvallig leeg. Ik opper dat mijn kaart van vorig jaar is en vraag aan de leiding of ik ook een prijs krijg als ik helemaal niks op mij kaart heb staan. Dat wordt beaamt maar al snel verschijnt het eerste kruisje op mijn kaart.

De tweede ronde gaat kompleet langs me heen en even laten besluit ik met een aantal mensen nog even in Parkhof te gaan kijken. Maat J. is ondertussen verstandig met de laatste trein van 00.16 naar huis gegaan. Het is nu +- 02.00u volgens getuigen.

De weg naar Parkhof gaat min of meer langs me heen en in Parkhof zijn er slechts een paar vage plaatjes en een oppervlakkige conversatie die in m'n geheugen staan.

De volgende ochtend wordt ik wakker op de bank bij J. en L. Het is 12.00u in de middag. Ik begrijp dat we om 04.00u uit Parkhof zijn vertrokken en een taxi naar huis hebben genomen, op dit moment kon je me van alles wijsmaken, maar ik geloof en we ontbijten. Een kleine 2 uur later na een gezellige conversatie aan de ontbijttafel in het souterrain begeef ik me naar het station, wat 50 meter verderop blijkt te zijn, shoot me.

Nog wat later komt de trein aan in Hoorn en begeef ik mij naar t cafe, waar mijn volgende avontuur begint maar daarover volgende keer meer.

Goed man die Sonicfeestjes!!

maandag 3 december 2007

Mijn herinnering aan

In Utero - Nirvana

Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket

Voor deze cd heb ik alle hoekjes en gaatjes doorzocht om de 42 gulden en 95 cent bij elkaar te sprokkelen. Eindelijk was het zover, ik stap op de fiets richting winkelcentrum en loop naar de cd winkel om deze schijf aan te schaffen. Heb ik wel goed geteld? Ik heb wel 5 keer geteld en ja, gelukkig het blijkt genoeg te zijn als ik voor de 6de keer al het kleingeld bij elkaar optel.

Eenmaal thuisgekomen open ik het jewelcase. Er verschijnt een travestiet op het schijfje die vervolgens in de cdspeler verdwijnt, die ik ruim een half jaar ervoor kreeg voor mijn twaalfde verjaardag, om er voorlopig niet meer uit te komen. Ik druk op de 'play'knop en vol verwachting laat ik het over me heenkomen.

Er wordt afgetikt en gelijk gieren de gitaren om je oren, de toon is gezet, het kan alleen nog maar beter worden . Ik kende de band al een tijdje maar alleen van de commerciele voorganger 'Nevermind'. De eerste en enige single die met videoclip van deze plaat af kwam was genoeg om weer gefascineerd te raken door de overtuigingskracht van de band en hoewel ik nog net geen 13 was begreep ik precies wat hier aan de hand was.

De sound, bombastisch, ruimtelijk en snerpend af en toe, doet mij willen weten wie hier verantwoordelijk voor is. Het boekje leert mij dat deze beste man Steve Albini is gedoopt. Intussen weet ik daadwerkelijk wie de beste man is en wat hij nog meer heeft betekend voor muziek al dan niet in dit genre.

Rechttoe rechtaan, het cliche popliedje, mystery, demonen, onbegrepenheid en dingen uit het dagelijkse leven zijn een aantal dingen die je op deze plaat tegenkomt maar er is meer. Wat zullen we nooit weten maar nog elke dag zit er iets van deze plaat in mijn hoofd en niet alleen muzikaal.....