tag:blogger.com,1999:blog-101095032024-03-08T09:46:21.064+01:00Sackorobertheeft wel eens een herinnering, maakt wel eens wat mee en er schieten wel eens dingen door zijn hoofd die vervolgens wel eens hier verschijnensackoroberthttp://www.blogger.com/profile/05153764137281445038noreply@blogger.comBlogger24125tag:blogger.com,1999:blog-10109503.post-35247030903384566682011-11-04T19:15:00.000+01:002011-11-04T19:16:15.749+01:00Het is weer eens zo’n dagna 3 avonden gezellig in het café geweest te zijn heeft hij vandaag niet veel zin in wat dan ook. Eenzaamheid is het gevoel. Op dit moment is de laptop zijn beste vriend en meest waardevolle gezelschap. Films kijken is wat hij de hele dag heeft gedaan en dag is nog niet om. Even loopt hij naar de woonkamer om een sigaret te roken, daar had hij zomaar zin in. Gek, want eigenlijk rookt hij helemaal niet, althans, niet thuis want met een biertje op verandert dat maar thuis drinkt hij geen bier. Wodka drinkt hij nog wel eens, niet puur maar gemixt met een frisdrank. Een tijdje terug was hij daarmee aan ’t experimenteren wat verrassende combinaties opleverde. Die vriendin van hem, die in ’t middeleeuwse poortje wilde wonen, kwam toch wel met een van de beste combinaties tot nu toe. Hij mist haar en schenkt zich een wodkamix in.sackoroberthttp://www.blogger.com/profile/05153764137281445038noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10109503.post-82472417869030565762011-08-19T19:08:00.002+02:002011-08-19T19:10:23.877+02:00Stiltevoert de boventoon op de dijk waar hij wandelt. Rechts een park, links een sloot, een straat en de buurt waar hij graag zou willen wonen. In de verte het gegil van kinderen die, in ’t meer achter het park, aan ’t spelen en zwemmen zijn. Tussendoor wat geblaf van een hond. Graag zou hij op deze dijk op zijn motor rijden, maar zijn motor is stuk. Althans, de tank lekt en hij krijgt het niet voor elkaar om het euvel te verhelpen. Hij besluit de monteur te bellen. Vrijdag, dan kan hij terecht.sackoroberthttp://www.blogger.com/profile/05153764137281445038noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10109503.post-11782402248799055212011-05-01T20:11:00.000+02:002011-05-01T20:12:23.543+02:00Hij ligt op zijn beden gluurt door ’t ongelapte raam naar buiten. Het uitzicht biedt een middeleeuws poortje verscholen achter een in bloei staande boom, hij vraagt zich af wat voor soort boom dat eigenlijk is maar heeft nooit de moeite genomen om erachter te komen. Een vriendin van hem die hij weinig ziet zei wel eens dat ze daar wel zou willen wonen, in dat middeleeuwse poortje. Dat leek hem leuk. De zon schijnt, het is warm in zijn kamer. De drang om naar buiten te gaan is groot maar iets houdt hem tegen. Dat gebeurt wel vaker, dan is er een soort barriëre waar hij doorheen moet. Na een paar keer uitstellen lukt het hem dan toch om naar buiten te gaan, de straat op.sackoroberthttp://www.blogger.com/profile/05153764137281445038noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10109503.post-30057933353424441392011-04-25T13:51:00.000+02:002011-04-25T13:52:28.968+02:00Het is druk op de winkelstraatMensen glibberen en glijden over de ijzelige straat, de gladde steentjes. Ze trotseren de kou voor hun koopwoede die zo nu en dan de kop opsteekt en dat elke week bij andere mensen zodat er altijd een constante stroom van potentiële klanten op straat loopt. ‘s Zomers en ‘s winters in de lente en de herfst, 7 dagen per week want ook op zondag kun je tegenwoordig terecht in menig winkelpand. Hij loopt te denken, hij moest iets maar weet niet meer wat. Onverrichter zaken eindigt hij zijn wandeling op het plein waar het café zich bevindt, loopt naar binnen en bestelt een biertje.sackoroberthttp://www.blogger.com/profile/05153764137281445038noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10109503.post-75037424745836102122011-04-16T15:45:00.000+02:002011-04-16T15:46:32.387+02:00Het is nat buiten,hij loopt over straat en denkt. Hij heeft last van zijn rugspier want het is koud, kouder dan gisteren. Die rugspier die hij jaren geleden schijnbaar eens overbelast heeft bij het verschuiven van een gestripte auto. Jaren had hij er last van als hij te lang in dezelfde houding zat of als de winter weer voor de deur stond. Een tijd lang was het weg, misschien door het opwarmen van de aarde, wie zal het zeggen. Maar plots, een half jaar geleden, was de pijn er weer. Ooit is hij eens gemasseerd op de pijnlijke plaats, er werd een lichte afwijking geconstateerd, de spier zou te laag liggen. Ook toen het net de kop op stak heeft iemand hem hulp aangeboden. “Ik kan je er vanaf helpen” zei de beste man. Nooit heeft hij er iets aan laten doen.sackoroberthttp://www.blogger.com/profile/05153764137281445038noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10109503.post-62014001956874613532009-10-26T08:42:00.006+01:002009-12-19T04:40:11.369+01:00De beroemde "bijna" zoenZe kijken samen film, dat wil zeggen, zij daar, hij hier en hun televisies op dezelfde zender. In de film komt de beroemde "bijna zoen" voor. <br /><br />"Ah, de beroemde "bijna" zoen", zegt ze. <br /><br />Hij krijgt een déja-vu naar twee dagen ervoor toen ze nog dicht naast hem stond en zei:"Voel jij dat ook?"<br /><br />"Ken je hem?" vraagt hij.<br /><br />"Ja" zegt ze, wat hem blij maakt en tegelijkertijd slaat hij zichzelf voor z'n kop want dat had ook de beroemde "helemaal" zoen kunnen zijn.sackoroberthttp://www.blogger.com/profile/05153764137281445038noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10109503.post-28671500041820350852009-04-08T18:42:00.005+02:002009-04-09T21:04:51.081+02:00Ik zit in een schuurik weet niet hoe ik hier gekomen ben, waarom ik hier ben en wat er aan de hand is. Ik kijk naar buiten, het is donker, het lijkt er op dat er iets is geland of neergestort, het is me niet helemaal duidelijk.<br /><br />Tegenover de schuur staat een huis, tussen de schuur en het huis ligt gras, het geheel omheind met een schutting. <br />De drang om naar het huis te gaan is groot maar het gevaar ligt op de loer. <br /><br />Het is donker buiten, ik heb een zaklamp, ik schijn de duisternis in.<br /><br />Plots zie ik wat bewegen, iets wat in mijn belevenis door moet gaan voor een vreemdsoortig wezen. Ze zijn plat, hebben een rechthoekig hoofd met ronde hoeken. Ze, hoewel ik er maar een zie. Ik attendeer de anderen, maar te laat. Ik wordt voor gek verklaard maar ik weet wat ik gezien heb. <br /><br />De drang om over te steken naar 't huis is toegenomen en we besluiten de overtocht te wagen. Ik neem mijn zaklamp en schijn wederom de duisternis in, het is mistig, nee niet mistig, wazig is het goede woord. We zijn alert maar zien niets en bereiken veilig het huis.<br /><br />Eenmaal binnen kijk ik weer naar buiten, plots zie ik er weer een lopen. Langs de schutting. Ik licht de anderen in maar hij heeft zich plat tegen de schutting gedrukt en zich onzichtbaar gemaakt zoals een kameleon de kleur van z'n omgeving kan aannemen. Maar ik zie hem.<br /><br />Ik besluit erheen te lopen, te rennen. Hij maakt zich uit de voeten en ik achtervolg hem. Hij rent, ik ren erachteraan, zo hard als ik kan maar ik kom niet dichterbij. Voor mijn gevoel kan ik harder maar t gaat niet. Plots neemt hij een duik de bosjes in, tussen de bosjes zie ik een gat opdoemen waar hij in verdwijnt. Ik spring er overheen en verwacht in het gat gezogen te worden of bij mijn benen gepakt te worden en in 't gat te verdwijnen. Maar er gebeurt niets, helemaal niets.sackoroberthttp://www.blogger.com/profile/05153764137281445038noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10109503.post-79363427203312376142008-11-21T11:45:00.007+01:002008-11-21T13:16:00.549+01:00Moeizaam rollenmijn rolschaatsen over het grindpad waarlangs eens stacaravans stonden. De hekjes zijn weg, de caravans zijn weg, alleen de tuintjes liggen er nog. <br />Op de plek waar de caravan van Wilco stond ligt een dood schaap tussen de bomen. Ik rolschaats door de tuin van oom Ad, de heuvel op richting uitgang. <br /><br />Op een stenen paadje kom ik inlineskaters tegen die me boos aankijken, alsmede een jongen op een crossfiets. Een jongen die ik zelf had kunnen zijn. <br /><br />Ik besluit de heuvel weer af te rollen, nog steeds gaat het moeizaam alsof de wielen te strak vastgedraaid zijn. <br /><br />Terug naar beneden, door de tuin van oom Ad die al 15 jaar geleden overleden is, waar zijn vrouw nog altijd in de stoel op de vlonder zit. Net als de vrouw waarvan ik altijd vond dat ze op m'n oma leek alleen dan met een flink doorrookte stem en vlekken in haar gezicht. <br /><br />Over de vlonder, langs de vijver en onder een railing door kom ik weer op het grindpad wat zand is geworden. <br />De hekjes langs de kant zijn weg, net als de caravans, maar de tuintjes die liggen er nog. Het dode schaap wat op de plek ligt waar ooit de caravan van Wilco stond is inmiddels bedolven onder een berg aarde, bovengronds begraven. <br /><br />De wekker, 10.15usackoroberthttp://www.blogger.com/profile/05153764137281445038noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10109503.post-83089972826349201822008-11-18T22:47:00.003+01:002008-11-18T22:57:15.443+01:00De avonturen van Bob en Avril deel 3We reden ons te pletter tegen een auto. Zij raakte in coma, ik mocht na 2 dagen naar huis. Bijna was ik haar voor goed kwijt. Vijf en een halve maand is een kwart van de totale tijd dat we samen waren. Zo lang was zij niet aan mijn zijde. <br /><br />Afgelopen zaterdag kreeg ik telefoon van de dokter, hij vertelde dat ze ontwaakt was. Ik kon het bijna niet geloven. Woensdag zullen we herenigd worden, kunnen we weer samen op pad. Zal ik haar berijden als nooit tevoren. De horizon voorbijgaan. <br /><br />Avril is back!!sackoroberthttp://www.blogger.com/profile/05153764137281445038noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10109503.post-43292275814457281562008-11-13T12:59:00.001+01:002008-11-13T13:00:14.197+01:00Somsgaan de dingen niet zoals je wilt dat ze gaan.....sackoroberthttp://www.blogger.com/profile/05153764137281445038noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10109503.post-85735030216806917642008-10-25T10:44:00.002+02:002008-10-25T11:03:01.454+02:00De Vloek op DrummersEr lijkt een soort vloek te rusten op drummers.<br /><br />In mei jongstleden ging Erik Jansen van o.a. Funeral Oration en Gepopel, hij viel van de trap, raakte in coma en werd niet meer wakker.<br />Vorig jaar om deze tijd ging Marcel van der Linden, drummer van De Anacondas naar de gene zijde.<br />En afgelopen week ging Michel Weijgertse van Schumacher en Union Morbide na een hartstilstand. Allemaal uit dezelfde scene en van dezelfde generatie.<br /><br />Eigenlijk ben ik niet zo bijgelovig maar op dit soort momenten ga je nadenken. Ik ben dan niet van dezelfde generatie maar huis wel in die kringen rond en als ik me bedenk wat mij de afgelopen 15 maanden is overkomen, is het een godswonder dat ik me nog achter mijn potten, pannen en deksels kan verschuilen als een of andere mafkees weer eens heeft bedacht dat ik met mijn bandje ergens de sfeer moet komen verzieken.<br /><br />Nee, het drummer zijn blijkt niet over rozen te gaan, het is constant op je hoede zijn en ogen in je achterhoofd hebben en voorál niét rustig aan gaan doen want drummers, die zijn al zo schaars.sackoroberthttp://www.blogger.com/profile/05153764137281445038noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-10109503.post-33279111031991121182008-10-20T19:08:00.004+02:002008-10-25T14:00:54.770+02:00Dag MichelEen paar weken geleden stapte ik op de bus op Sloterdijk, daar zag ik hem lopen. Ik voelde de drang tot conversatie maar de bus reed al weg. Ik zwaaide maar hij zag me niet. Ik dacht hem binnenkort nog wel weer te spreken, bij een gezamenlijk optredentje ofzo.<br /><br />Vandaag kwam het bericht dat ik hem nooit meer zal spreken...<br /><br />Dag Michel.<br /><br /><a href="http://s124.photobucket.com/albums/p23/thestoicrocks/?action=view&current=386190686_6_80Fz.jpg" target="_blank"><img alt="Michel" src="http://i124.photobucket.com/albums/p23/thestoicrocks/386190686_6_80Fz.jpg" border="0" /></a></p>sackoroberthttp://www.blogger.com/profile/05153764137281445038noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-10109503.post-34942744483076474372008-06-10T21:31:00.002+02:002008-06-10T21:39:05.118+02:00Dag 26. Hallo 27Het voelt precies hetzelfde als gister, vandaag, de dag dat ik de "Rock and Roll age of death" bereik. Kurt Cobain, Janis Joplin, Jimi Hendrix om er maar een paar te noemen, gingen allemaal op deze leeftijd.<br /><br />Mijn 26ste levensjaar is een ongelukkig jaar geweest, 2 hersenschuddingen, in elkaar geslagen, van de trap gevallen en m'n brommer in de prak gereden. Bijna had ik de 27 niet eens gehaald.<br /><br />Maar er zijn ook leuke dingen gebeurd gelukkig en die houden me op de been, mij krijg je niet zo makkelijk klein. Volgend jaar worden we gewoon 28 en hopelijk met wat minder hersenschuddingen en allerlei kwetsuren.<br /><br />Iedereen bedankt voor de felicitaties en de steun het afgelopen jaar!!sackoroberthttp://www.blogger.com/profile/05153764137281445038noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10109503.post-87132869565260655042008-06-03T12:57:00.000+02:002008-06-03T12:58:04.283+02:00Mijn nieuwe band gaat hetenROBERT THE PUCH DESTROYERsackoroberthttp://www.blogger.com/profile/05153764137281445038noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-10109503.post-68932316279186494992008-05-31T08:24:00.003+02:002008-06-03T12:52:02.882+02:00De avonturen van Bob en Avril deel 2Turend naar de licht bewolkte hemel en kreperend van de pijn lig ik op de grond. Langzaam verschanzen de hoofden boven mij. 1, 2,3, ik weet niet precies hoeveel het er zijn. Dondersgoed weet ik wat er net gebeurd is. Ik wordt gekalmeerd door een vrouw, de vrouw die in de auto zat. Ik voel een druppel langs m'n kin naar m'n nek glijden, ik bloedt. Het eerste waar ik aan kan denken is Avril. Wetende dat mensen niet begrijpen wat die brommer voor mij betekend roep ik maar gewoon:"M'n brommer". "Het komt wel goed", zegt de vrouw,"Dat regelen we wel, het gaat nu eerst om jou". Ik wil opstaan om naar Avril te kijken maar ik mag niet. In de verte klinkt de sirene van de ambulance en even later nog een. Nog steeds turend naar de lichtbewolkte hemel verschijnen er de gele pakken van het ambulancepersoneel, ik wordt gestabiliseerd en ga de ambulance in. Door mijn hoofd schiet steeds wat er gebeurd is, ik heb alles bewust meegemaakt. Zelfs het moment dat mijn hoofd het gevreesde harde asfalt raakt. Het verhaal dat ik nog nooit gevlogen heb gaat in ieder geval niet meer op. <p><br /><a href="http://s124.photobucket.com/albums/p23/thestoicrocks/?action=view&current=foto.jpg" target="_blank"><img alt="Photobucket" src="http://i124.photobucket.com/albums/p23/thestoicrocks/foto.jpg" border="0" /></a> <p> <p><a href="http://s124.photobucket.com/albums/p23/thestoicrocks/?action=view&current=avril2.jpg" target="_blank"><img src="http://i124.photobucket.com/albums/p23/thestoicrocks/avril2.jpg" border="0" alt="Photobucket" /></a><p> <p><a href="http://s124.photobucket.com/albums/p23/thestoicrocks/?action=view&current=avril1.jpg" target="_blank"><img src="http://i124.photobucket.com/albums/p23/thestoicrocks/avril1.jpg" border="0" alt="Photobucket" /></a></p>sackoroberthttp://www.blogger.com/profile/05153764137281445038noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-10109503.post-83238544367273658932008-05-17T11:37:00.003+02:002008-05-17T11:49:26.551+02:00De avonturen van Bob en AvrilAl een aantal dagen had ik twee voorgevoelens maar vandaag en gisteren was dat gevoel wel heel sterk. Maandag ochtend stap ik op Avril om naar het werk te rijden, het is schitterend weer, ik rij de weg die ik altijd rij naar Alkmaar. Vlak voor Alkmaar rij ik over een fietspad waar ik vaak billenknijpend overheen rij.<br /><br />Vandaag leek het of de ene bil van plek wilde ruilen met de ander. Oei, daar zit die tegel en daar het stukje kapot asfalt. Waar zal ik nu eens dat bruggetje nemen....Gelukkig m'n band heeft 't weer overleefd. Op de terugweg is dat stuk natuurlijk eerst aan de beurt en wat is er erger dan vlak bij het vertrekpunt al stil te staan, ook de terugweg verloopt soepeltjes.<br /><br />Dinsdag ochtend stap ik op Avril om naar het werk te rijden, het is wederom schitterend weer, ik rij de weg die ik altijd rij naar Alkmaar. Vlak voor Alkmaar rij ik over een fietspad waar ik vaak billenknijpend overheen rij.<br /><br />Vandaag leek het of de ene bil nog erger van plek wilde ruilen met de ander. Gelukkig m'n band heeft 't weer overleefd.<br />Op de terugweg is dat stuk natuurlijk eerst aan de beurt en wat is er erger dan vlak bij het vertrekpunt al stil te staan. Gelukkig, de band zit er nog onder maar Robert zou Robert niet zijn als hij zijn stukje begon met twee voorgevoelens en laat ik nou vlak na het helse stuk fietspad moeten stoppen voor een overstekende auto.<br /><br />Na al een keer eerder geschakeld te hebben voelde de hendel al wat losjes. Ik durfde niet te knijpen maar het moest. Het voorgevoel bleek juist te zijn, wat ik overigens wel vaker heb de laatste tijd. Pang! zei de koppelingskabel stoïcijns, en Avril slaat af.<br /><br />"Gelukkig heb ik een voetbak, die zijn makkelijk in de versnelling te trappen. Maar niet uit stilstand, dan verneuk je je tandwielen. Op deze manier ook maar ik stond immers praktisch nog in Alkmaar en lopen naar Hoorn is geen optie", bedacht ik mij.<br /><br />Ik zet Avril in haar vrij,trap haar aan en zet me af op het asfalt, tot overmaat van ramp blijkt de uitlaatpijp al lekker opgestookt te zijn en prijkt er nu een prachtige Puchtrofee op mijn rechter kuit, lees: een enorme brandwond.<br /><br />Thuisgekomen vervang ik de koppelingskabel en woensdag ochtend stap ik op Avril om naar het werk te rijden, het is schitterend weer, ik rij de weg die ik altijd rij naar Alkmaar. Vlak voor Alkmaar rij ik over een fietspad waar ik nog altijd billenknijpend overheen rij, maar met één voorgevoel minder.sackoroberthttp://www.blogger.com/profile/05153764137281445038noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10109503.post-10038477522113293392007-12-24T14:35:00.000+01:002007-12-24T15:25:51.899+01:00Sonic feestjes en muziekbingoEindelijk was het zover voor de tweede keer de jaarlijkse muziekbingo.<br /><br />Met in mijn achterhoofd het vorige Sonicfeestje in de Melkweg waar ik inclusief hersenschudding van thuis kwam stapte ik met maat J. op de trein naar Alkmaar. Wat staat ons vandaag te wachten. Uit de verhalen van J. over vorig jaar begrijp ik dat de drankrekening hoger gaat zijn als die van het eten.<br /><br />Aangekomen in een gezellig restaurantje in het Centrum van Alkmaar wordt ons gevraagd naar de drankvoorkeur, 'bier' klinkt er in koor en tot aan 21.00u, het tijdstip van aanvang van de muziekbingo worden we op receptionele (lees: westfriese bruiloften) wijze, van de nodige pintjes voorzien. Begeleid door kleine Mexicaanse hapjes weten we onze maagjes toch dusdanig te vullen met vast materiaal dat de avond nog wel een paar uurtjes door kan gaan.<br /><br />Na een kleine honderd meten gelopen te hebben arriveren we, al in een licht jolige staat, in cafe Odeon, we halen een bingokaart en daar gaan we, de eerste ronde. Vergezeld door veel bier proberen we de artiesten en titels van nummers te achterhalen. Op zich niet heel erg nodig want na 10 seconden gehoord te hebben gonst het antwoord al door de tent. Tot zover het quiz gedeelte van de muziekquiz. Blijft erover: wachten tot je vijf oplossingen horizontaal of verticaal naast elkaar hebt. Na 10 nummers gehoord te hebben blijft mijn kaart angstvallig leeg. Ik opper dat mijn kaart van vorig jaar is en vraag aan de leiding of ik ook een prijs krijg als ik helemaal niks op mij kaart heb staan. Dat wordt beaamt maar al snel verschijnt het eerste kruisje op mijn kaart.<br /><br />De tweede ronde gaat kompleet langs me heen en even laten besluit ik met een aantal mensen nog even in Parkhof te gaan kijken. Maat J. is ondertussen verstandig met de laatste trein van 00.16 naar huis gegaan. Het is nu +- 02.00u volgens getuigen.<br /><br />De weg naar Parkhof gaat min of meer langs me heen en in Parkhof zijn er slechts een paar vage plaatjes en een oppervlakkige conversatie die in m'n geheugen staan.<br /><br />De volgende ochtend wordt ik wakker op de bank bij J. en L. Het is 12.00u in de middag. Ik begrijp dat we om 04.00u uit Parkhof zijn vertrokken en een taxi naar huis hebben genomen, op dit moment kon je me van alles wijsmaken, maar ik geloof en we ontbijten. Een kleine 2 uur later na een gezellige conversatie aan de ontbijttafel in het souterrain begeef ik me naar het station, wat 50 meter verderop blijkt te zijn, shoot me.<br /><br />Nog wat later komt de trein aan in Hoorn en begeef ik mij naar t cafe, waar mijn volgende avontuur begint maar daarover volgende keer meer.<br /><br />Goed man die Sonicfeestjes!!sackoroberthttp://www.blogger.com/profile/05153764137281445038noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10109503.post-71577357258419656272007-12-03T17:21:00.002+01:002011-11-04T19:25:49.994+01:00Mijn herinnering aanIn Utero - Nirvana<br /><br /><a href="http://photobucket.com/" target="_blank"><img style="WIDTH: 309px; HEIGHT: 293px" height="348" alt="Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket" src="http://i124.photobucket.com/albums/p23/thestoicrocks/nirvana_in_utero_front.jpg" width="309" border="0" /></a><br /><br />Voor deze cd heb ik alle hoekjes en gaatjes doorzocht om de 42 gulden en 95 cent bij elkaar te sprokkelen. Eindelijk was het zover, ik stap op de fiets richting winkelcentrum en loop naar de cd winkel om deze schijf aan te schaffen. Heb ik wel goed geteld? Ik heb wel 5 keer geteld en ja, gelukkig het blijkt genoeg te zijn als ik voor de 6de keer al het kleingeld bij elkaar optel.<br /><br />Eenmaal thuisgekomen open ik het jewelcase. Er verschijnt een travestiet op het schijfje die vervolgens in de cdspeler verdwijnt, die ik ruim een half jaar ervoor kreeg voor mijn twaalfde verjaardag, om er voorlopig niet meer uit te komen. Ik druk op de 'play'knop en vol verwachting laat ik het over me heenkomen.<br /><br />Er wordt afgetikt en gelijk gieren de gitaren om je oren, de toon is gezet, het kan alleen nog maar beter worden . Ik kende de band al een tijdje maar alleen van de commerciele voorganger 'Nevermind'. De eerste en enige single die met videoclip van deze plaat af kwam was genoeg om weer gefascineerd te raken door de overtuigingskracht van de band en hoewel ik nog net geen 13 was begreep ik precies wat hier aan de hand was.<br /><br />De sound, bombastisch, ruimtelijk en snerpend af en toe, doet mij willen weten wie hier verantwoordelijk voor is. Het boekje leert mij dat deze beste man Steve Albini is gedoopt. Intussen weet ik daadwerkelijk wie de beste man is en wat hij nog meer heeft betekend voor muziek al dan niet in dit genre.<br /><br />Rechttoe rechtaan, het cliche popliedje, mystery, demonen, onbegrepenheid en dingen uit het dagelijkse leven zijn een aantal dingen die je op deze plaat tegenkomt maar er is meer. Wat zullen we nooit weten maar nog elke dag zit er iets van deze plaat in mijn hoofd en niet alleen muzikaal.....sackoroberthttp://www.blogger.com/profile/05153764137281445038noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-10109503.post-71566796018799448172007-10-07T15:15:00.000+02:002007-10-07T15:24:38.316+02:00zinloos, kansloos en ermee wegkomenHet was me nog nooit eerder gebeurd, alhoewel, een keer eerder om precies te zijn, in de kb en dat maakte dat ik daar een half jaar niet heb durven komen. Maar nu was 't in m'n eigen fijne stadje na een oergezellig avondje uit in m'n favoriete cafe, na een discussie die nergens over ging. Wam, daar was de vuist en nog een keer en nog een keer, met z'n drieen werden we kapot geslagen en getrapt. Politie gebelt, gasten weg natuurlijk. Maar ik laat het niet gebeuren dat ik een half jaar de stad niet meer in ga. Het ging zo goed, maarja voor alles een eerste, nee, tweede keer.sackoroberthttp://www.blogger.com/profile/05153764137281445038noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-10109503.post-2776849343434110052007-09-24T07:20:00.000+02:002007-09-24T07:42:21.913+02:00Het leek wel oorlogdat de eerste klanken van de band waar we voor gingen van het podium afbraakten.<br /><br />We komen binnen in de veronderstelling dat ze gelijk zouden beginnen maar nee niets is minder waar. Dat er voor iets heeft "gespeeld" is een feit maar wat daar op het podium gebeurde, daar lusten de honden geen brood van. Het kon alleen nog maar beter worden, de band waar we voor gingen.<br /><br />Nog nooit heb ik van zo dichtbij oorlog meegemaakt. Ze waren boos, waarop, daar ben ik nog niet niet achter. Op de mensheid, op Bush, iets anders, u zegt t maar, ik sla de teksten er nog eens op na.<br /><br />De drummer, fascineren, dat deed ie zeker. Hij was ook boos, zo hard en strak, het leek wel oorlog in een 30 man tellende zaal waar er 600 in kunnen. Maar nee, het waren geen bommen die door de tent galmden, het was de bassdrum waar kneiterhard tegen getrapt werd. Het waren geen mitrailleurs waar de trekker van overgehaald werd, het waren de stokken die alle voorhuidjes en bekkens op hun flikker gaven, het was de drummer, hij was boos.<br /><br />Net als de zanger/gitarist, die was ook boos. Aan z'n gitaar te zien was ie niet voor t eerst boos, die had al wat meegemaakt. Met de microfoon tot achter in z'n strot probeerde hij ons te vertellen waar hij boos op is, ik verstond er geen reet van maar het maakte niet uit de boodschap is aangekomen wat het ook is.<br /><br />Het was was hard, strak, monotoom en lomp. Het was sick zo goed, het was niet normaal, het was Unsane......sackoroberthttp://www.blogger.com/profile/05153764137281445038noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-10109503.post-13317037647255558272007-09-06T19:23:00.000+02:002007-09-06T19:38:02.198+02:00Het is half 12 in de avondik stap op de fiets en besluit naar de stad te fietsen, naar 't cafe. De Lantaarns op straat branden en de lucht is nevelig. Net als 10 jaar geleden dat ik elke ochtend om kwart voor zeven op de fiets zat om naar de plek te gaan waar ik een paar maanden van mijn leven zou doorbrengen. Vijf, soms zes dagen in de week van 7 tot 4. Ik parkeer mijn fiets en loop naar de kantine om in te checken om mij vervolgens naar de afdeling te vergeven. Bolletjes planten in mazen van 10 bij 10, vier per maas.<br /><br />Er brand geen licht en ik besef mij dat er niemand aanwezig is, dat ik op een andere fiets zit, dat ik 10 jaar ouder ben en padoes is het weer half 12 in de avond en ben ik op weg naar de stad, naar 't cafe. Onderweg bedenk ik mij hoe ik deze ervaring mooi kan verwoorden op papier.<br /><br />In de stad aangekomen parkeer ik mijn fiets en loop naar 't cafe. Er brand licht. Gelukkig. Ik meld mij bij de barman en bestel een bier en pen en papier, om op papier mooi te verwoorden wat zich onderweg naar de stad, naar 't cafe, zich in mijn hoofd heeft afgespeeld.sackoroberthttp://www.blogger.com/profile/05153764137281445038noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-10109503.post-79089241474204451572007-08-18T02:19:00.000+02:002007-08-18T02:20:31.055+02:00woorden schieten tekortDe LPF opgedoekt, Jos Brink overleden, rest alleen Geert Wilders nog.sackoroberthttp://www.blogger.com/profile/05153764137281445038noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10109503.post-13944147021607030352007-05-28T03:19:00.000+02:002007-05-28T03:22:08.352+02:00hersenspinsels"Laat die mug toch eens in z'n waarde, anders had ie wel een opleiding tot olifant gevolgd" bedacht ik mij.sackoroberthttp://www.blogger.com/profile/05153764137281445038noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10109503.post-15348603683566878432007-05-20T04:48:00.000+02:002007-05-20T04:49:37.010+02:00Waarom een koe geen bananen eet?Anders was het wel een aap geweest......sackoroberthttp://www.blogger.com/profile/05153764137281445038noreply@blogger.com0