Moeizaam rollen

mijn rolschaatsen over het grindpad waarlangs eens stacaravans stonden. De hekjes zijn weg, de caravans zijn weg, alleen de tuintjes liggen er nog.
Op de plek waar de caravan van Wilco stond ligt een dood schaap tussen de bomen. Ik rolschaats door de tuin van oom Ad, de heuvel op richting uitgang.

Op een stenen paadje kom ik inlineskaters tegen die me boos aankijken, alsmede een jongen op een crossfiets. Een jongen die ik zelf had kunnen zijn.

Ik besluit de heuvel weer af te rollen, nog steeds gaat het moeizaam alsof de wielen te strak vastgedraaid zijn.

Terug naar beneden, door de tuin van oom Ad die al 15 jaar geleden overleden is, waar zijn vrouw nog altijd in de stoel op de vlonder zit. Net als de vrouw waarvan ik altijd vond dat ze op m'n oma leek alleen dan met een flink doorrookte stem en vlekken in haar gezicht.

Over de vlonder, langs de vijver en onder een railing door kom ik weer op het grindpad wat zand is geworden.
De hekjes langs de kant zijn weg, net als de caravans, maar de tuintjes die liggen er nog. Het dode schaap wat op de plek ligt waar ooit de caravan van Wilco stond is inmiddels bedolven onder een berg aarde, bovengronds begraven.

De wekker, 10.15u