Mijn herinnering aan

In Utero - Nirvana



Voor deze cd heb ik alle hoekjes en gaatjes doorzocht om de 42 gulden en 95 cent bij elkaar te sprokkelen. Eindelijk was het zover, ik stap op de fiets richting winkelcentrum en loop naar de cd winkel om deze schijf aan te schaffen. Heb ik wel goed geteld? Ik heb wel 5 keer geteld en ja, gelukkig het blijkt genoeg te zijn als ik voor de 6de keer al het kleingeld bij elkaar optel.

Eenmaal thuisgekomen open ik het jewelcase. Er verschijnt een travestiet op het schijfje die vervolgens in de cdspeler verdwijnt, die ik ruim een half jaar ervoor kreeg voor mijn twaalfde verjaardag, om er voorlopig niet meer uit te komen. Ik druk op de 'play'knop en vol verwachting laat ik het over me heenkomen.

Er wordt afgetikt en gelijk gieren de gitaren om je oren, de toon is gezet, het kan alleen nog maar beter worden . Ik kende de band al een tijdje maar alleen van de commerciele voorganger 'Nevermind'. De eerste en enige single die met videoclip van deze plaat af kwam was genoeg om weer gefascineerd te raken door de overtuigingskracht van de band en hoewel ik nog net geen 13 was begreep ik precies wat hier aan de hand was.

De sound, bombastisch, ruimtelijk en snerpend af en toe, doet mij willen weten wie hier verantwoordelijk voor is. Het boekje leert mij dat deze beste man Steve Albini is gedoopt. Intussen weet ik daadwerkelijk wie de beste man is en wat hij nog meer heeft betekend voor muziek al dan niet in dit genre.

Rechttoe rechtaan, het cliche popliedje, mystery, demonen, onbegrepenheid en dingen uit het dagelijkse leven zijn een aantal dingen die je op deze plaat tegenkomt maar er is meer. Wat zullen we nooit weten maar nog elke dag zit er iets van deze plaat in mijn hoofd en niet alleen muzikaal.....